چه شما یک نوازنده زبر دست ویولن باشید یا کسی که به تازگی شروع به آموختن کرده حتما این مقاله نکات آموزنده ای برایتان دارد. در این مقاله با شیوه های صحیح به کار گیری مچ دست در نواختن ویولن آشنا خواهید شد. گاهی اوقات فرد سال ها مشغول نوازندگی است اما هنوز این کار را اشتباه انجام میدهد. در آموزشگاه موسیقی به شما علاوه بر نواختن ساز با شیوه صحیح حرکات بدنی نیز آشنا میشوید. این یکی از برتری های آموزش در آموزشگاه موسیقی نسبت به خودآموزی است. به هر روی خواندن این مقاله خالی از لطف نخواهد بود.

مهمترین نکته این است که هنگام نواختن برای حرکت بازوی چپ از شانه چپ استفاده نکنید. گاها دیده شده که نوازنده ویولن برای حرکت بازوی دست چپ شانه خود را نیز به سمت جلو حرکت میدهد. برخی نوازندگان نیز برای نزدیک کردن ساز به قفسه سینه بازوی خود را به داخل قفسه سینه متمایل میکنند. در حالت کلی باید طوری باشید که شانه چپ در امتداد گردن و شانه راست باشد.

آموزش شیوه شکستن مچ در یادگیری ویولن

مچ دست نیز باید از قوانین حرکتی خاصی پیروی کند که در آموزشگاه موسیقی به شما آموخته میشود. راحت بایستید و به حالت مچ دست خود دقت کنید. ببینید که مچ دستتان هم راستا با ساعد است. در هنگام نواختن ساز نیز مچ دست شما باید به همین گونه هم راستا با ساعد باشد. این هم راستایی در حالت عمومی نواختن مورد نظر است و مچ را گاه می توان برای اجرای با تسلط تر مواردی چون بعضی آکورد های چهارسیمه و یا تریل ها از حالت هم راستایی با ساعد خارج ساخت و به سمت داخل و یا خارج متمایل ساخت. در صورتی که مچ نوازنده به سمت داخل بشکند، جدای از آنکه در هنگام تغییر پوزیسیون دچار مشکل می گردد انگشتانش در هنگام نواختن نیز ممکن است تا با همدیگر درگیر شده و به اصطلاح به یکدیگر گیر کنند. از طرف دیگر نوازنده نمی تواند تا با تسلط بر روی گریف انگشت گذاری نماید.

در صورتی که مچ به سمت خارج بشکند، نوازنده لازم است تا برای رساندن انگشتان به پرده مورد نظر، آنها را از فرم و شکل عادی انگشت گذاری خود، خارج نماید. با توجه به دورتر شدن انگشت های نوازنده از پرده های ساز امکان نرسیدن انگشت ها بر سر پرده ها وجود دارد که باعث می شود تا نوازنده انگشتانش را به اصطلاح ” کم ” گذاشته و خارج بنوازد.
همچنین شکست دائمی مچ به سمت خارج، باعث دردناکی آن ناحیه در دراز مدت می گردد.